Germaanse Geneeskunde is ook toe te passen op blessures en verwondingen!
Ook hier is het Hamerse Kompas volledig van toepassing
Lees mijn ervaring met een diepe beenwond.
Afgelopen jaar was ik op vakantie. De laatste dag voor we weer naar huis zouden gaan wilden we graag met een bootje het prachtige meer op. Het was super druk, dus we moesten wachten tot we een bootje konden huren. Het duurde en het duurde. Eindelijk konden we na anderhalf uur het bootje in. Even de zwemvesten pakken. Ik deed hem onder het lopen alvast aan. En hop daar viel ik. Een rollende steen zorgde dat ik lelijk terecht kwam. In de zijkant van mijn linker kuit zat een flinke steen.
Ik voelde meteen de angst om de steen er zelf uit te halen. Wat als het erg zou gaan bloeden? Dus ik moest naar de Eerste hulp. De volgende angst kwam op. Wat als ik geopereerd moest worden? Wat als ik in het ziekenhuis moest blijven slapen? Dat wilde ik allemaal niet. Met de Mir-Methode aaide ik de hele rit naar het ziekenhuis: Angst loslaten.
Deze territorium inslag in mijn lichaam zorgde ervoor dat ik acuut naar de manische gemoeds toestand kantelde. Ik was super kordaat wist wat ik wel en niet wilde.
In het ziekenhuis aangekomen werd de steen eruit gehaald. De schaafwond eromheen schoon gemaakt. De pijn was te doen. Duidelijk de nodige adrenaline aanwezig die wat verdoofde. Dus nee ik hoefde geen verdoving. Tetanusprik dan? Volgens het bloedonderzoekje had ik genoeg antistoffen tegen tetanus. Ik zou niet weten wat ze dan in het bloed vonden, maar mooi geen tetanusprik dus. Antibiotica dan? Ik heb het braaf meegenomen, maar of ik het zou gaan gebruiken?
Eenmaal thuis was ik doodmoe. We waren van ons vakantie adres zo snel mogenlijk naar huis gereden. Ik kon niet veel met deze diepe wond in mijn been, rust houden en het liefst horizontaal dat been.
Volgens de artsen is er gevaar voor ontsteking. Tja wat moet ik daar nu mee? Ik ben even te moe om daar biologisch over na te kunnen denken. Ik besluit er gewoon een nachtje over te slapen. Mijn been rust en ik ook. De volgende ochtend voel ik dat de enige reden waarom ik antibiotica zou nemen, is omdat ik niet eigenwijs wil overkomen bij mijn omgeving, de arts enz. Maar ontsteking is helingsfase. Mijn lichaam weet precies wat het moet doen. Ik ben veilig thuis in mijn vertrouwde omgeving, er wordt voor me gezorgd en ik kan alle rust nemen die ik nodig heb. Het komt goed. En mocht ik later toch antibiotica willen dan kan het altijd nog.
Ik heb nog nooit zo'n diepe wond gehad. Weet niet goed waar ik op moet letten hoe ik het het best kan verzorgen enz. Ik win wat homeopatisch advies in en vraag thuiszorg aan zodat er iemand met ervaring meekijkt. De vrouw van mijn vader (verpleegkundige) kijkt op afstand ook mee. Ik haal collodiaal zilver in huis voor als het nodig mocht zijn. Dit geeft me rust. Iedere dag zie ik de wond van binnenuit weefsel opbouwen. Het is een boeiend proces. Als ik minder rust houd ziet het er soms wat onrustiger uit. Ik leer om echt te voelen wat mijn been nodig heeft. Ik geef me over. Er is niets belangrijker nu dan alle rust nemen die nodig is. Na 4 weken is het dicht! Ik heb begrepen dat voor een beenwond dat uitzonderlijk snel is.
Dus even het proces:
Conflictinslag= val met steen in been
Conflictactievefase= angst en onzekerheid over wat nu
Conflictoplossing= vertrouwen dat het goed komt
Herstelfase= rust en met bewondering proces volgen.
Grieperig met spierpijn.
De boeken rollen de deur uit. En dan word ik grieperig, spierpijnen en zo moe. Met de Germaanse Geneeskunde paraat, is mijn eerste vraag aan mezelf:
Wat is er door het publiceren van mijn boek in oplossing gegaan?
Al vanaf mijn 13 de schreef ik dagboeken vol, meerdere keren in mijn leven ben ik begonnen om een boek te schrijven en vaak heb ik gedacht dat wat ik schreef anderen zou kunnen helpen.
Eindelijk heb ik het gedaan is het gelukt. Iets willen bijdragen met mijn ervaringen. Ik heb veel eenzaamheid ervaren, omdat ik mijn ervaringen niet kon delen. Sinds co ro na is daar een ommekeer in gekomen.
Ja dan is dat mijn boek nu warm ontvangen wordt, een oplossing. Een vervulling van een lang gekoesterde wens.
Dan mag ik nu in overgave gaan, de rust nemen die ik nodig heb en herstellen. Als ik het zo voel gaat het om een eigenwaarde inbreuk. Vandaar de spierpijn. Dank je wel lief lichaam, dat je dit voor mij gedragen hebt!
Liefs Marjo
Ontstoken linker ooglid.
Ik ben rechts dus is het de moeder kind kant verticale lijn. Ontsteking is de genezingsfase, conflict is opgelost. Ogen staan voor zien, oogleden voor ogen sluiten en openen.
Wat was mijn conflict?
Op een ochtend wordt ik wakker met een pijnlijk ontstoken linkerooglid. Ik denk na wat er die dag daarvoor is gebeurd waar ik opgelucht of blij over was. Dan kom ik op het volgende: Ik had die dag ervoor voor mijn beide dochters een nieuwe fiets besteld. Ik was zo blij dat ik dat voor ze kon doen. Jaren had ik me dat niet kunnen permitteren en was ervan overtuigd dat ik ze nooit een helemaal nieuwe fiets zou kunnen geven. Ik had mijn ogen gesloten voor dat soort wensen van mijn kinderen. Het was te pijnlijk om die wensen die ik niet kon vervullen te zien. En nu kon ik het me wel veroorloven! Ik was super blij, mij niet bewust van het feit dat ik daarmee een conflict in mijzelf oploste. Toch bleek de volgende dag dat er best wel een pittig conflict had gelopen. Een dikke week had ik een pijnlijk oog en toen ik kon zien wat het conflict was kon ik het verwelkomen. Na 2 weken was het geheel verdwenen. Een paar maanden later kwam het terug. Toen snapte ik heel snel wat er was opgelost. Ik had de dag ervoor een nieuw bankstel besteld. Ook dat soort wensen had ik jaren mijn ogen voor moeten sluiten. Ik liep nooit een meubelzaak in. En weer mijn linkeroog omdat, het over mijn nest mijn gezin op een fijne nieuwe bank ging!
Tinnitus.
Een man vertelde mij dat hij last van tinnitus heeft sinds een verkeersongeluk dat hij had. Ook vertelde hij me over wanneer het verergerde.Bijzonder is het om te zien dat deze "kwaal" een functie heeft.
De man rijdt op een fiets als het donker en mistig is. Hij hoort de auto die hem aanrijdt niet aankomen. Hij is ernstig gewond en beland in het ziekenhuis waarna er meerdere operaties volgen en een lange revalidatie. Na dit ongeluk hoort de man werkelijk waar alles. Het kleinste geluidje trekt zijn aandacht. Om gek van te worden. Dan verergert het nog eens nadat zijn bovenburen een kraan open hebben laten staan. Er is een enorme lekkage in zijn huis. Na deze gebeurtenis hoort hij ook alle geluidjes die op lekkend water lijken. Beide incidenten hebben een flinke impact gemaakt op de man. Hij wil dit nooit meer meemaken. In reactie hierop worden de oren van deze man super gevoelig, zodat hem geen geluidje hem meer ontgaat. Volgens de Germaanse Geneeskunde is dit om de man voor gevaar te behoeden. Wat een slim lichaam!
Migraine tijdens de eerste dagen van de menstruatie?
Volgens de Germaanse Geneeskunde is daar een hele logische verklaring voor.
Bij veel vrouwen is er een gevoel van opluchting als ze weer ongesteld worden. Bijvoorbeeld omdat, ze gelukkig niet zwanger blijken, nu even met rust gelaten worden door hun partner seksueel gezien of iets anders wat specifiek aan de menstruatie gekoppelt is. Maar waarom ontstaat er dan migraine? Voorafgaand aan de menstruatie is er stress geweest over bovengenoemde onderwerpen. Dit komt in oplossing bij het menstrueren. De stress ontlaad zich in de vorm van een migraine in de piek van de herstelfase.
Vaak gaat dit om zielsconflicten (stress) die iedere maand weer terugkomt. Dit wordt dan vaak hormonale migraine genoemd.
Ben jij benieuwd naar de oorzaak van jouw migraine? In een consult achterhalen we de oorzaak en pakken die aan.